Rieten



Bij hobo spelen is een goed riet van belang. Het rietje produceert namelijk het geluid en een groot deel van de klank. Hoe je klinkt hangt dus niet alleen af van je instrument, maar ook van je riet hoe je klinkt. Een hoboïst maakt zijn rieten op zijn of haar manier van spelen en maakt de rieten zo dat het voor hem of haar de mooiste klankkleur heeft. Daarom maakt een hoboïst over het algemeen zijn eigen rieten en daarom zul je waarschijnlijk niemand tegen komen die precies hetzelfde riet heeft als jij, want elk riet is persoonlijk.

Hoewel iedereen zijn eigen stijl heeft, is er wel een soort onderverdeling gemaakt in de soorten rieten. Zo heb je bijvoorbeeld de Duitse, Franse, Nederlandse en Amerikaanse school. De Nederlandse stijl is ontwikkeld door Jaap Stotijn. Hij was van 1919 tot 1959 solo-hoboïst van het Residentie Orkest in Den Haag en tevens docent op het Conservatorium daar. Zijn rieten waren een soort van mengeling tussen de Duitse en de Franse school. Het Duitse geluid was en is donker en robuust, het Franse geluid wat lichter en flexibeler. Jaap Stotijn maakte zijn rieten zo dat ze donkerder van kleur waren als de Duitse school, maar streefde naar een flexibiliteit van toon zoals bij de Franse school.Tegenwoordig zijn de scholen minder herkenbaar en experimenteren de meeste hoboïsten met hun rieten, op zoek naar het riet wat het beste bij hun past.

Ikzelf heb in 2007 de overstap gemaakt van de “normale”  Hollandse rieten naar de rieten van Bart Schneemann. In het vak worden dit ook wel de “Schneemann-rietjes genoemd. Bart Schneemann ontwikkelde deze rietjes zelf toen hij op zoek was naar een ideale manier van spelen.

Hobo spelen is best intensief en kan heel vermoeiend zijn. Doordat je het riet best ver open staat moet je best wel je lippen op elkaar knijpen, waardoor je snel last kan krijgen van vermoeide spieren rond je mond. Het voordeel van de rietjes waar ik op speel is dat ze dichter liggen, waardoor je minder snel last krijgt van vermoeidheid en het dus langer vol kunt houden! Ideaal zou je zeggen!

De reden voor mijn overstap was echter het geluid! Ik kocht een aantal jaar geleden een cd van het Nederlands Blazers Ensemble met daarop de Gran Partita van Mozart. Daarop hoorde ik eigenlijk voor het eerst Bart Schneemann spelen en ik was meteen verkocht aan het geluid! Het klonk zo mooi rond en verfijnd. Ik studeerde door op mijn Hollandse rieten maar kon daarin de klank niet vinden die ik zocht, vandaar mijn overstap.

Sinds ik op deze rieten speel is mijn klank veel ronder en voller van geluid. Ik heb veel meer mogelijkheden qua dynamiek, kan bijna onhoorbaar zacht inzetten en kan ontzettend goed mengen in het orkest! Ik zie en hoor alleen maar voordelen in deze rieten en ben ontzettend blij dat ik deze keuze gemaakt heb.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik al klaar ben met het zoeken naar de ideale klank. Ik denk dat iets is waar je als hoboïst zijnde, de rest van je leven mee bezig bent. Altijd op zoek naar verbeteringen en een nog mooier geluid. Met deze rieten heb ik denk ik een heel goede basis gevonden om mijn zoektocht voort te zetten.